BOERDERIJBRIEF

BOER MATTHIAS

Het is begonnen. Het teeltjaar is weer volop in gang!

In Astene zijn de tunnelserres al voor de helft leeggeoogst. De eerste buitenplantingen van venkel, sla, warmoes en koolrabi volop onderweg. De tuinbonen en aardperen zijn deze week de grond in gegaan. Die laatste gaan nu een lange groeiperiode tegemoet, om te eindigen in een hoog groen oerwoud.

In Zulte komen de wortels boven mooi boven, wat nu veel wiedwerk vereist. Ook de patatjes zijn geplant, op van die strakke ruggen. Daar heb je misschien al wat foto's van zien passeren. De eerste kolen zijn reeds enkele weken geplant en vereisen ook een wekelijke onderhoudsbeurt.

Ook onze aardbeien laten niet op zich wachten. Die allereerste heerlijke vitaminebommetjes zijn rood geworden, wat betekent dat de zelfpluk van start is gegaan! Afgelopen weken spendeerden we vele uren in de aardbeiserres om stro onder de planten te leggen. Zo kunnen de vruchten de blote vochtige grond niet raken. Doen ze dat wel, dan kunnen ze beginnen schimmelen. Ook helpt het ons om de onkruiddruk onder controle te houden en, niet onbelangrijk in deze droge dagen, om de ruggen waarop de aardbeienplanten staan vochtig te houden.

Deze week komt het plantgoed van de zomerse vruchtgewassen aan. Het zien van die kleine planten tomaat, paprika, aubergine, komkommer, etc. betekent toch al een beetje dat de  zomer op komst is. Maar het grootste werk van de week is het trekken van een nieuw plastic tunnelzeil over de beschadigde serre. De voorjaarsstormen rukten dit zeil er af... weet je nog. Het was een serieuze onderneming. Voor dag en dauw (en vooral voor de wind opzet) opstaan en dan heel gecoördineerd met 10 man- en vrouwkrachten het plastic zeil bovenop de serre van het ene naar de andere uiteinde trekken. En maar hopen dat er geen windje opsteekt... Want dat voelt echt alsof je een zeilboot van 100m lang probeert tegen te houden. Maar met goede moed, een troep sterke vrijwilligers, en teamwork hebben we dit tot een goed einde gebracht!

Dit is ook de reden dat er enkele van onze teelten vertraagd zijn, nl. omdat ze niet van het microklimaat kunnen genieten onder een serre. Veel van onze lenteprimeurs moesten dus in weer en wind groeien, maar de meeste groentjes hebben zich erdoor geslaan en staan nu - letterlijk - te blinken en klaar om geoogst te worden. Zo zie je maar wat voor een veerkracht deze gewassen hebben.

Na een hoop tegenslagen door stormen en defect materiaal lijkt nu alles een beetje op zijn plooien te komen en begint een ritme voelbaar te worden. Een natuurlijk ritme waarbij je je door de teelten en planten laat leiden, om te weten waar en wanneer er bepaalde zaken moeten gebeuren. Dit ritme kan je buigen naar ons eigen werkritme, wat ons in staat stelt om het beheersbaar te houden.

Alhoewel er stressvolle dagen kunnen zijn, ben ik content om hier te zijn, op De Wassende Maan. Deel uitmaken van een organisatie waar de mensen gedreven, intelligent, vernieuwend en ecologisch bewust zijn, kan een mens gelukkig maken. Sta achter je keuzes, wees niet bang om te veranderen, want wie denkt dat hij of zij altijd gelijk heeft, moet een keer fout zijn. En onderneem stappen naar een groter ecologisch bewustzijn, zo maken we een kans om onze "pale blue dot" te beschermen.

"I only went out for a walk, and finally concluded to stay out till sundown, for going out, I found, was really going in." - J. Muir

Matthias