BOERDERIJBRIEF: BoER FILIP

"Het gaat met het Rijk Gods als met een man die zijn land bezaait; hij slaapt en staat op, 's nachts en overdag, en onderwijl kiemt het zaad en schiet op, maar hij weet niet hoe. Uit eigen kracht brengt de aarde vruchten voort, eerst de groene halm, dan de aar, dan het volgroeide graan in de aar. Zodra de vrucht het toelaat, slaat hij er de sikkel in, want het is tijd voor de oogst."

't Is goed om eens terug te gaan fietsen met ons tweetjes, de Alpen in. Om langs bergmeren en riviertjes Italië binnen te rollen. Efkes bekomen van een intense periode waar alle seizoenen in elkaar lijken over te lopen... Mijn deel van het boerderijwerk situeert zich immers van begin september tot half juli, redelijk non stop. Een 'oogst-herfst', een 'kuis-winter' en een 'zaai- en plantlente'.

Afgelopen winter voelde als een donkere nacht. Oneindig veel werk en weinig handen. Misschien wel een dankbare les in hoe ver kan een lichaam en een geest gaan om het werk gedaan te krijgen. Vertrouwen en geduld. Dat nooit opgeven heb ik van thuis meegekregen. Opgroeien op een boerderij, daar kweek je doorzettingsvermogen, buikgevoel en intuïtie. Alles wat een landbouwer maar wensen kan dezer tijden.

De lente gaf zowat alles, behalve regen. De natuur speelde hard to get. Dan speel ik het spel mee. Met een paar ervaringen van vorige jaren in gedachten lukte het om toch alle groenten voor herfst en winter in de groei te krijgen. Al zal het deze keer wel een winter zonder onze lekkere zoete wortels zijn. We hebben beslist om dit uit te stellen naar een volgend jaar als we terug meer op krachten zijn.

Nu is het uitkijken naar m'n favoriete seizoen: de herfst. Warm, de oogst binnenhalen en ons onderdompelen en verwonderen in het spirituele van de herboristenwereld.

Ik wil ook nog eens alle seizoensmedewerkers en m'n lief bedanken voor al de lange dagen en de blijvende spirit. Zonder dat alledaagse lachen zouden de dagen er heel anders uit zien.

Ciao,

Filip