BOERDERIJBRIEF: BoER TEO

Hallo iedereen,

Recent werd ik ietwat toevallig herinnerd aan een opstel dat ik ooit als 9-jarige neerkrabbelde. Blijkbaar schreef ik daarin dat ik later boer wou worden omdat, aldus die 9-jarige ik, je dan gewoon maar een beetje moet rondrijden met een tractor op het veld. U merkt het, ik was razend ambitieus als kind. Juf Sarah zal me toen waarschijnlijk (zoals gewoonlijk) een bedenkelijke blik hebben toegeworpen.

Vele jaren later, en vooral 7 enorm leerrijke maanden als seizoensarbeider en sinds kort als kersverse boer op De Wassende Maan later, weet ik wel beter.

Er is geen seizoen dat je meer leert over biodynamische landbouw dan het oogstseizoen, vind ik. Het zijn de mooiste dagen en tegelijk ook de spannendste dagen. Soms ook al eens lange dagen. Alle eventuele twijfels over de ontwikkeling van de gewassen, het schoffelen, het effect van de hitte en droogte van de (na)zomer, de plotse omschakeling naar nat herfstweer, vallen allemaal weg. Bij het oogsten zien we de volledige resultaten.

Op de velden in Zulte ruilden we de afgelopen weken de schoenen voor laarzen en de korte broeken voor regenbroeken. De messen werden vaak geslepen, de oogstmachines van onder het stof gehaald en waar nodig rolden we de netten op. De tractor trekt voortaan de oogstkar door de modder en het oogstseizoen schakelde nog een versnelling hoger. Plots lagen daar de laatste aardappelen te blinken op de rooier, haalden we de laatste pompoenen binnen, reden we met een grote oogstkar rode kolen van het veld en keken we naar de eerste grote oogst spruitjes op de spoelband. En het is nog lang niet gedaan, want er staan nog rode bieten, prei, knolselder en verschillende soorten kolen klaar. Uiteraard binnenkort, of eigenlijk vanaf nu al, voor jullie om van te genieten via de bioboxen en onze winkel. Waarvoor ik jullie allemaal wil bedanken!

Bij het aanschouwen van de oogst, vakkundig gestapeld en klaar voor bewaring, overheerst toch altijd een gevoel van tevredenheid. Even op adem komen op het einde van de dag en kijken naar een koelcel vol aardappelen, het geeft verassend veel voldoening. Voor even dan toch. Want een gerooid aardappelveld of een quasi volledig geoogst veld romanesco's is uiteraard nooit een eindpunt. Vrijwel meteen worden de voorbereidingen getroffen voor de volgende stap in de veldrotatie, met aandacht voor het bodemleven en de biodiversiteit. Er is dan ook al duchtig gezaaid voor het volgende seizoen. Op het veld besef je snel dat een meer cyclische opvatting van tijd eigen is aan de landbouw. Alles volgt elkaar steeds op. 

Ik ben stiekem al benieuwd naar welke nieuwe ervaringen de winter allemaal zal brengen. Want net als toen in de klas van juf Sarah, valt er ook nu altijd nog te leren.

Voorlopig oogsten wij dus nog eventjes door, vol goede moed en inzet, door weer en wind en pandemie.

Vriendelijke groetjes,

Teo