Maïs

Suikermaïs mag niet worden verward met voedermaïs. Terwijl de laatste een voor mensen onsmakelijke zetmeelbom is, weet de eerste onze smaakpapillen te bekoren met zijn zoete aroma. De suikers zijn er nog rijkelijk aanwezig. Verse maïs is in onze streken te verkrijgen in de late zomer, gedurende ongeveer een maand.

In Zuid-Amerika is maïs een zeer belangrijke voedingsbron. Mexicanen maken gebruik van een procédé om ruwe maïskorrels lichter verteerbaar te maken: ze malen de korrels helemaal fijn tot maïsmeel. Uit dat meel worden tortilla’s vervaardigd, in minder sensuele bewoordingen: Mexicaanse pannenkoeken. Net zoals bonen vind je ook hele maïskorrels terug in tal van Mexicaanse gerechten (chili con/sin carne en dergelijke).

In Europa werd er ook langzaamaan meer mee geëxperimenteerd in de keuken. Uit grofgemalen maïsgries ontstond in Noord-Italië polenta, intussen algemeen beschouwd als een delicatesse. In Turkije dan weer hebben ze de mond vol van kukuruz, in Roemenië van mamaliga. Dit alles neemt niet weg dat de waarde van maïs als menselijk voedingsmiddel in Noord-Europa nog steeds sterk wordt onderschat. Behalve in de vorm van een stoffig conservenblik (dat tijdens opruimacties in de spaghettisaus wordt gekieperd) vind je maïskorrels zelden terug in de Vlaamse keuken.

Bewaring

Consumeer suikermaïs altijd zo snel als mogelijk, het beste is de dag zelf. Je kan verse kolven niet lang bewaren (hoogstens 2 à 3 dagen in de koelkast), ze verliezen immers de zoete smaak.

Bereiding

Verwijder voor het bereiden de buitenste schutbladeren. Met enkele schutbladen er nog aan blijven de korrels tijdens het koken smakelijker en de kolven langer warm. Breng in een pan een laagje van ca. 2 cm water aan de kook. Gebruik nog geen zout, dit maakt de korrels taai. Stoof, met het deksel op de pan, de kolven gaar in ca. 30 minuten. Sla de bladeren van de kolf terug, verwijder de draden en smeer er wat boter of saus op. De kolven zijn ook erg lekker geroosterd op de barbecue of onder de ovengrill.