peer

De peer wordt, net zoals appel, ondergebracht in de categorie van het hardfruit. Terwijl de Vlaming jaarlijks gemiddeld twintig kilogram appelen eet, blijft de consumptie van peertjes hangen op twee à drie kilogram per persoon.

Appel- en perenbomen waren tot in de late middeleeuwen bijna uitsluitend in kloostertuinen te vinden. De eerste echt gecultiveerde beurré of handperen ontstonden in Frankrijk en Italië, na kruisbestuiving van wilde soorten. Verschillende toprassen vloeiden uit deze experimentele fase voort: Williams, Doyenné, Conférence,… Stoofpeer was lange tijd ook erg populair. Tot in de negentiende eeuw kon men in Europese steden gebakken peer gewoon op straat kopen.

Dankzij nieuwe technieken kunnen de meeste soorten nu goed bewaard worden en zijn ze bijna het hele jaar door beschikbaar, uitgezonderd in het voorjaar. Peren worden meestal onrijp geoogst, omdat ze zo een gunstiger rijpingsproces doormaken. Aan het steeltje kan men best voelen of een peer goed rijp is. Als de peer daar iets meegeeft is de peer eetklaar.

Soorten

Conférence

Deze slanke, groen-gebronsde handpeer kleurt lichtjes geel bij rijping. De vrucht is zowel krokant als sappig heel lekker.

Doyenne

De Doyenne du Comice wordt de koninginnepeer genoemd. Ze heeft wit, sappig vruchtvlees en een erg zoete smaak. Deze peer heeft een geelgroene kleur met een bruinrode gloed.

Kweepeer

De kweepeer (wordt ook wel kweeappel genoemd) is nauw verwant aan de appel, peer. Kweeperen zijn rauw vrijwel niet te eten door het harde en zure vruchtvlees. Ze worden verwerkt tot compote, jam, marmelade, gelei, vruchtensap, thee, wijn, likeur,…

Williams

Een zeer fruitige, gele perensoort die voornamelijk bekend is door het gebruik voor likeur.

Dubbele Flip

Dubbele Flip is een oud Belgisch perenras. Kleine, dikke, tolvormige peren. De schil is dun en groen, maar wordt geel met bruingrijze stippen als de peer rijp is. Het vruchtvlees is sappig, grof en zoet.