BOERDERIJBRIEF

AFSCHEID VAN BOER TEO

Hallo iedereen,

In de vorige boerderijbrief beschreef Florence al op kleurrijke wijze hoe het ene seizoen overliep in het andere. Ondertussen is het volop herfst, en hoewel ik er dagelijks door omringd ben en met beide laarzen op het veld sta, verbaast het mij toch hoe het geheel van al die veranderingen in kleur geur en vorm pas echt opvallen eens je er bij stil staat. Het ritme van de natuur kan ook best subtiel zijn voor wie er middenin staat.

Het werkritme op de akkers in Zulte werd de afgelopen weken dan weer wat opgedreven om de verschillende gewassen tijdig en op een goeie manier binnen te halen. Nu die jaarlijkse grote oogst achter de rug is kunnen we beginnen terugschakelen naar ons ‘winterritme’, en kan ik met een redelijk gerust en voldaan gevoel aftellen naar mijn laatste werkdag als boer bij De Wassende Maan. ‘Closure’ heet zoiets in het Engels. 

Aangezien ik hier mijn allerlaatste boerderijbrief schrijf zal ik niet te veel uitweiden over de activiteiten van de afgelopen weken, zoals de grote oogst op de akkers, de komst van de kippen (nu nog kuikentjes) in de tunnels, de herneming van de productieve boerenteam-vergaderingen, de voorbereidingen voor het volgende teeltjaar, etc. Ik zou in deze brief liever vertellen over wat ik de afgelopen 20 maanden zoal heb geleerd, wat me altijd bij zal blijven, of op welke manier deze job me toch ook wat gevormd heeft.

Op zoek naar werk na een lang verblijf aan de andere kant van de wereld, mocht ik begin april 2020 als seizoensarbeider aan de slag op de boerderij. Dat ik uiteindelijk, een jaar later, ook nog een volledig seizoen als echte boer op de akkers in Zulte zou meedraaien, had ik dus nooit durven dromen. Met veel zin voor overdrijving zou je kunnen zeggen dat ik een beetje per ongeluk boer werd. En voor die ongelofelijk leerrijke en intense ervaring blijf ik iedereen van De Wassende Maan altijd enorm dankbaar. 

Het is soms moeilijk om uit te leggen wat het is om boer te zijn aan iemand die het niet een keertje geleefd heeft. Want het is zeker geen job zoals een ander, eerder ‘a way of life’. Voor iemand als ik, die opgroeide aan de Gentse Dampoort en als historicus is opgeleid, voelde het aan als een nieuwe wereld waar steeds heel veel viel te ontdekken. Het eerste wat me opviel is hoe je als boer een enorme (eindeloze) hoeveelheid kennis over gewassen, natuur, grond, techniek,… moet koppelen aan (direct) handelen. Werken met al uw zintuigen, hoofd en beide handen. Het is vaak autonoom creatieve oplossingen zoeken voor steeds veranderende vraagstukken en uitdagingen. Het is hard werken in soms ondankbare en oncontroleerbare omstandigheden. Net daarom streef je altijd efficiëntie na, en moet je altijd blijven bijleren. Het is gemakkelijk om voldoening te halen uit een werkdag op het land, de resultaten van al het werk passeren namelijk letterlijk door je handen.

Het besef dat elke groente de vrucht (pun intended) is van land en arbeid, maakt dat ik tegenwoordig helemaal anders kijk naar de groenten in supermarkten en winkels, en me vooral vragen stel bij de prijs ervan. Ik kijk nu tijdens een treinrit met extra aandacht naar wat er op de akkers staat die langs mijn raam passeren. En tijdens fietstochten let ik altijd op welke gewassen of groenbemesters er staan, of welke boeren de modder niet van de baan hebben geveegd na het oogsten. In de ochtend valt me tegenwoordig meteen op hoeveel en welk soort landbouwvoertuigen er op de baan rondrijden. Allemaal zaken die me voordien nooit waren opgevallen en misschien wel onder de noemer ‘beroepsmisvorming’ zouden kunnen vallen.

Wat ik ook heb geleerd als boer bij De Wassende Maan, is dat het soms productiever is om een pragmatische houding aan te nemen. Toen ik hier begon durfde ik me al eens blind te staren op sommige niet-falsifieerbare (i.e. onmogelijk te testen) concepten zoals levende/kosmische krachten, de preparaten en op sommige vreemde dogmatische praktijken. Maar in plaats van het af te stoten als pseudowetenschap, zag ik ook meteen de nood in van deze manier van aan landbouw doen, het praktische nut ervan en de oplossingen die het kan aanreiken bij grote hedendaagse en toekomstige uitdagingen. Een meer holistische kijk op dingen, en een bewuste manier van omgaan met de bodem met alles wat er op en onder leeft heeft enkel voordelen. Haast dagelijks bewijzen we bij De Wassende Maan allemaal samen dat voedselproductie en -distributie anders kan. Ik voel dan ook vooral veel dankbaarheid omdat ik er deel van heb mogen uitmaken, en onderweg enorm veel heb geleerd.

Het ga jullie goed!

Tot in den draai.

Voor altijd een beetje boer Teo